Ήμουν δεν ήμουν 7 χρονών, όταν η δασκάλα μας ζήτησε να συνεισφέρουμε ο καθένας από ένα βιβλίο για ανταλλαγή μέσα στην τάξη. Την επιλογή ανέλαβε η μαμά. Γυρνώντας ένα μεσημέρι από το σχολείο βρήκα αυτό,
διάβασα μονορούφι και τις 32 σελίδες του κι έμπηξα τα κλάματα.
Με επηρέασε πολύ στην ηλικία εκείνη και θυμάμαι πώς είχε βοηθήσει στην καλλιέργεια της οικολογικής μου συνείδησης (ήμουν λίγο weirdo παιδάκι).
Το θυμήθηκα ξαφνικά, διαβάζοντας ποστ για τις φωτιές (όσο είμαι εδώ δε θέλω να βλέπω ελληνική tv)...
0 comments:
Post a Comment