Επόμενη στάση: Τοκέρατόμου

31.10.07 by Cookie Basher

Η Θεσσαλονίκη φημίζεται για το δίκτυο μέσων μαζικής μεταφοράς. Αυτό επειδή είναι η μόνη μεγάλη πόλη που έχει μόνο λεωφορεία, οπότε αυτή η φήμη δεν είναι και η καλύτερη.
Ναι, το ξέρω ότι ξεκίνησαν οι εργασίες του μετρό, το οποίο θα ολοκληρωθεί σε περίπου 10 χρόνια. Πώς θα μπορούσα να μην το ξέρω, όταν το λεωφορειακό μπουρδέλο γίνεται λόγω των εργασιών ακόμα πιο χαοτικό; Ειδικά η Εγνατία σε ώρα αιχμής είναι το κάτι άλλο. Ξεκινάς πχ από Βαρδάρη να πας στα Πανεπιστήμια. Στο πρώτο σταμάτημα, εντοπίζεις από το παράθυρο μια γιαγιά να τσουλάει με το Π της. Ξεκινάει το λεωφορείο. Σταματάει. Η γιαγιά με το Π σε (ξανα) προσπερνάει. Ξεκινάει και πάλι, σταματάει μετά από 2 λεπτά, κοκ. Πλέον η γιαγιά με το Π έχει χαθεί στον ορίζοντα κι εσύ τρως τη σκόνη της. Φτάνεις στη σχολή σου με καθυστέρηση λόγω της κίνησης (τί πάει να πει είχες ξεκινήσει μια ώρα νωρίτερα από το κανονικό;) και παρακολουθείς το μάθημα καθισμένος στο σκαλάκι του αμφιθεάτρου, τέτοια ώρα που έφτασες. Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Ο Cookie Basher προσπαθεί να φτάσει στη σχολή του

Το χειρότερο από όλα είναι φυσικά το σχεδόν μόνιμο πάστωμα. Καλά, δε μιλάω για κάθισμα, πολυτέλειες είναι αυτά, απλά βρίσκεις μια γωνίτσα να σταθείς, όπου θα μπορείς να αλλάζεις στάση όταν πιάνεσαι και αισθάνεσαι βασιλιάς. Για τις θέσεις φυσικά επικρατεί ο νόμος του γρηγορότερου. Σε αφετηρία ας πούμε, με το που ανοίγουν οι πόρτες, γίνεται το έλα να δεις, οι γιαγιάδες στην πρώτη γραμμή με τεράστιες σακούλες (μα τί κουβαλάνε συνέχεια;), γλάστρες με φυτά, καρότσια, ατμομάγειρες, οι κάθε σχεδίου και χρώματος γεματούτσικες μεσήλικες κυρίες από πίσω, οι γκόμενες ακολουθούν, μετά όλοι οι άλλοι κι εγώ συνήθως τελευταίος, τρέχουμε όλοι μαζί να προλάβουμε να μπούμε, λες και η στάση θα εκραγεί σε 10 δευτερόλεπτα. Με το που θα μπούμε, παίζει νοερά μια μουσική, που μόλις έχει σταματήσει, κι όποιος δεν πρόλαβε να καθήσει παίρνει τον πούλο.
Εδώ κι ένα χρόνο σχεδόν, τα λεωφορεία είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μετακινούμαι (σχεδόν καθημερινά, για μεγάλες αποστάσεις), κι έτσι έχω εμβαθύνει και στις φυλές των επιβατών, κυρίως στην προαστιακή γραμμή.
Η μεγαλύτερη ομάδα είναι εκείνη των υπερήλικων συνταξιούχων, που συνήθως κατεβαίνει στη Θεσσαλονίκη για "δουλειές" και χωρίζονται με βάση το φύλο. Οι γέροι σχεδόν πάντα φοράνε παλιό κοστούμι, έχουν τριχωτά αυτιά (ορκίζομαι πως σε 40 χρόνια θα προτιμώ να δίνω όλη τη σύνταξη στα λέηζερ παρά αυτό) και δε λένε πολλά, οι δε θείτσες έχουν πολύ κοντά μαλλιά με βαφή κάποιων εβδομάδων, χρυσά σκουλαρίκια, γυαλιά, περιφέρεια, με τόσο μεγάλο βαθμό ομοιογένειας που ορκίζομαι ότι δε μπορώ να τις ξεχωρίσω. Πάντα κυκλοφορούν σε γκρουπ, τα οποία διέπει άριστη κατανομή ρόλων. Πχ μία ή δύο αναλαμβάνουν να μπουν πρώτες για να πιάσουν μια πτέρυγα θέσεων, μια άλλη χτυπάει τα εισητήρια, κάποιες κουβαλάνε τις σακούλες και οι άλλες συνήθως είναι υπεύθυνες για τη δημιουργία σύγχυσης στους υπόλοιπους επιβάτες, με σκοπό τη νίκη. Όταν η κάθε ομάδα έχει πετύχει τους στόχους τους, κάνουν regrouping ("Μαρίκααα, εδώ είμαστε μαρή") και απολαμβάνουν όλο φιλαρέσκεια την επιτυχία της αποστολής. Δεν έχει σημασία αν θα κατέβουν μετά από δυο στάσεις. Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Η γραμμή 31: ΒΟΥΛΓΑΡΗ - Κ.Τ.Ε.Λ.

Το νέο σύστημα αναγγελίας στάσεων είναι ηλίθιο. Ok, σωστό σα σκέψη, πολλά αλλά όμως. Η Θεσσαλονίκη έχει πολλές στάσεις με απόσταση 2-3 τετραγώνων μεταξύ τους. Οι αναγγελίες αφορούν την τωρινή στάση, την επόμενη στάση και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Η εκνευριστική φωνή (που έχει ένα πρόβλημα με τις στάσεις που τονίζονται στην παραλήγουσα:"Στάση: Χαρτοποιείίίίίίίία") δε βγάζει το σκασμό σχεδόν ποτέ! Φυσικά ο ξένος επισκέπτης θα ψάχνει να βρει τη Ζαρτοποιεία, αφού τα greeklish υπάρχουν και εδώ.

Είναι αστείο, αλλά κάθε φορά που υπάρχει κάποιος ημίτρελος/τζανκιό/κήρυκας/ζητιάνος στο λεωφορείο, θα είναι δίπλα μου ή ακόμα χειρότερα απέναντί μου. Δε με πειράζει, αρκεί να μην αρχίσει την πάρλα. Εκεί θέλω να φάω τα δάχτυλά μου, γιατί δε σταματάει με τίποτα.
Τυχαίες πληροφορίες που έχω αποκομίσει με τον τρόπο αυτό, τις τελευταίες μέρες:
αν πάρεις κόκα, το πέος σου γίνεται τόσο σκληρό, που μπορείς να σπάσεις και το τζάμι
η οδήγηση αυτοκινήτου είναι σχέδιο του Σατανά για να μας πάρει όλους κοντά του -γι' αυτό μας βάζει να τρέχουμε
τα παπούτσια που έχουν πχ 100 ευρώ σε μαγαζί της Τσιμισκή δεν είναι καλύτερα από εκείνα στο πανηγύρι που έχουν 5 ευρώ, αλλά οι καταστηματάρχες είναι κλέφτες
έχει υπολογιστεί στατιστικά ότι το 80% πάει στην κόλαση (όχι εμείς, οι άλλοι)
αν φας φασολάδα με σκουμπρί στο στρατό, σε πιάνει τρελό χέσιμο
ο θεός συγχωρεί
το πρόσωπό μου δείχνει ότι η ψυχή μου μπορεί να σωθεί (τό 'ξερα ότι δεν έπρεπε να κάνω πήλινγκ)
Δεν έχει σημασία αν έχεις ακουστικά, γυαλιά ηλίου, παραπέτασμα καπνού, θα στη φέρουν και τότε την πάτησες. Για τα επόμενα 45 λεπτά θα κουνάς αυτόματα το κεφάλι καταφατικά (αν πεις οτιδήποτε δυσχεραίνεις τη θέση σου), βρίζοντας την ώρα και τη στιγμή που έβγαλες τ' ακουστικά για να απαντήσεις στη φαινομενικά αθώα ερώτηση "τί ώρα είναι". Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

ps: thanks @ oni για τα onions!

Something wrong

24.10.07 by Cookie Basher


Τα 2 μεγαλύτερα δισκάδικα της Θεσσαλονίκης ακόμα δεν έφεραν το Άργος. Πήγα και χθες, πήγα και σήμερα, από βδομάδα πάλι. Στην Αθήνα κυκλοφορεί κανονικά;
Ο Πάτσης στην Τσιμισκή φτάνει σε ακόμα πιο χαμηλό σημείο κι αν συνεχίσει έτσι, τον βλέπω να γίνεται κομμωτήριο, όπως το Blow Up της Αριστοτέλους. Όσο πάει και συρρικνώνεται σε έκταση, οι πωλητές από την άλλη βαριούνται υπερβολικά, ok, το καταλαβαίνω, αλλά τόση ξινίλα...χαλαρώστε λιγάκι. Έπρεπε να είχα πάει στο Stereodisc κατευθείαν, αλλά η Δ. είχε αρχίσει να τσινάει (αυτό συμβαίνει κάθε φορά που δεν πάω μόνος μου στα δισκοπωλεία).

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ο κόσμος στους δρόμους της πόλης είναι τόσο σφιγμένος και μουτρωμένος, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας (θα μου πεις καλά που το κατάλαβες -δεν ξέρω, ίσως εγώ να ζούσα τόσο καιρό στο κάστρο των Μικρών μου Πόνυ). Πέφτουν κανονικά πάνω σου σα να μην υπάρχεις, τρως αγκωνιές, τσαντιές, αλλά ούτε ένα τυπικό βλέμμα. Μάχη στο λεωφορείο για ν'ανέβουν, χαμός για τις θέσεις, λες και πρόκειται για τρενάκι του τρόμου, που όποιος δεν κάθεται θα εκτοξευθεί. Πολύς κόσμος, πολλή βιασύνη, τί άλλαξε;

Επιτέλους η νέα Βαβέλ (τεύχος 244, Οκτώβρης 2007) βγήκε, είχα να τη διαβάσω από το καλοκαίρι, στο αεροδρόμιο για Κολωνία (μου φαίνεται σα να έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε). Λατρεμένος Κωστάκης Ανάν, Altan (Quote: "Πρέπει να ζούμε με μεγάλη ένταση, αλλιώς κινδυνεύουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχουμε"), König, δίσκοι, Edika.. Μια που τ'ανέφερα...Ποτέ δεν έχω δει κάποιον άλλο πχ σε λεωφορείο με τη Βαβέλ, να την αγοράζει, να κυκλοφορεί με αυτήν παραμάσχαλα, να λέει ότι τη διαβάζει. Πού είναι αυτοί οι άνθρωποι;

Αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει. Στην περίπτωση αυτή, η επιδιόρθωση του pc μου. Η παραγγελία έφτασε την Παρασκευή. Η μνήμη όμως που μου έστειλαν είναι λάθος. Τους πήρα τηλέφωνο, αρχικά η υπάλληλος επέμενε ότι εγώ έφταιγα και παρήγγειλα ό, τι νά 'ναι, αλλά όταν της εξήγησα ότι το e-shop τους έχει λάθος καταχωρημένη τη συγκεκριμένη μνήμη, είπε ότι θα δει αν μπορούν να μου την αλλάξουν κι ότι θα με έπαιρνε μετά από λίγο, αφού θα έλεγχε ποιες είναι συμβατές με τη μητρική μου. Φυσικά δεν πήρε. Την επόμενη ξαναπήρα εγώ, μίλησα με άλλη υπάλληλο, που μου υποσχέθηκε ότι θα έδινε τα στοιχεία μου στην άλλη για να με πάρει. Και φυσικά και πάλι δε με πήρε. Εκτός από αυτά, έχω και το φόβο ότι το pc θα πάρει φωτιά, αφού κατά τη σύνδεση των μπροστινών usb στη μητρική, κάτι δεν έκανα σωστά, με αποτέλεσμα ένα *τσαφ* και καπνούς (!!). Παραδόξως, τελικά δεν έγινε ζημιά (μάλλον!).

Τις επόμενες μέρες ~πρέπει~ να επισκεφθώ οφθαλμίατρο, ουρολόγο και να περάσω και από το στρατολογικό γραφείο να δω τί θα κάνω με τη θητεία (έφτασε σχεδόν ο καιρός). Έχω αναφέρει ότι αισθάνομαι τρελή αμηχανία όποτε έχω να κάνω με γιατρούς και νοσοκομεία; Όχι. Πόσο μάλλον όταν θα είμαι με τα βρακιά στο πάτωμα. I hate this. Τα αναβάλλω εδώ και καιρό, αλλά η στρατηγική ignore it and it will go away δεν απέδωσε αυτή τη φορά.

Γίνομαι όλο και πιο απαθής απέναντι σε καταστάσεις και ανθρώπους. Τον τελευταίο καιρό κάτι έχει μπλοκάρει μέσα μου, συνεχώς περισσότερα με αφήνουν τελείως αδιάφορο. Φυσικά είμαι πολύ απαθής αυτή τη στιγμή για ν' ανησυχήσω, αν και με απασχολεί.
Μάλλον φταίει το ότι αυτή είναι η πιο μεταβατική περίοδος των τελευταίων χρόνων, η πιο βαρετή, ανούσια αλλά ίσως με την πιο σημαντική κατάληξη.

Ο θόρυβος της πόλης καλύπτει όλες τις μουσικές στ' αυτιά μου, χώνεται ανάμεσα και δεν λέει να ξεκουμπιστεί. Κάτι παρεμβάλλεται ανάμεσα σε μένα και το feeling που εκλύει η μουσική, πάει κι αυτό. Ίσως να έχει και αυτό να κάνει με την απάθεια...
Δηλαδή όλος ο χειμώνας έτσι θα είναι; Δε λέει...μια βλακεία όλο αυτό


Ένα δισκάκι (που έλεγε κι η Μέμα) γι' αυτές τις μουντές μέρες.. Dirty Three - Sharks

Sunday morning.

21.10.07 by Cookie Basher


Filed under , having 7 comments Edit 

Όλο αυτό που ποτέ δεν τελειώνει.

20.10.07 by Cookie Basher

Μεθαύριο, έχω ραντεβού με τον κ.
Στα δισκοπωλεία.
Το "Άργος" ήταν αρχικα να βγει την άνοιξη, αλλά δεν ήταν έτοιμο. Εξάλλου διπλό είναι, θέλει το χρόνο του.
Είναι στα σκαριά εδώ και πολύ καιρό, είναι το πρώτο μετά από 3μισυ χρόνια. Και όχι, δεν υπολογίζω το "2".
Φοβάμαι. Ο κβ ήταν για χρόνια ο προσωπικός μου ήρωας (και ακόμα είναι), αλλά τελευταία κινδυνεύει με αποκαθήλωση. Και δε θέλω.
Νομίζω όμως πως με αυτό το δίσκο, θα πάει ακόμα παραπέρα..
Και περιμένω τα live :)


Ο κ. στη Lifo by M Hulot σε μια καλή συνέντευξη.
Επίσης, δείγμα από το νέο υλικό εδώ (by movement), με τίτλο "Όλο αυτό που ποτέ δεν τελειώνει".

Filed under , , having 7 comments Edit 

Κρύφτα [παρτ βου & γου]

by Cookie Basher

Μετά από ένα σύντομο κρυολόγημα (ακόμα αναρρώνω) ήρθε η ώρα για τα υπόλοιπα. (Εδώ το παρτ α). In no particular order φυσικά:

Jamie Walters - Jamie Walters

Oh yes! Το έχω και αυτό το cd. Κουλό, ξέρω. Φυσικά είναι ο Ray Pruit του Beverly Hills 90210 και είμαι σίγουρος ότι όλοι τον έχουν στην καρδιά τους, άσχετα που μετά ο Ray βγήκε κωλοπαίδι και τυρρανούσε τη Donna (Donna Martin Graduate! Donna Martin Graduate! Donna Martin Graduate!).
Αυτό το cd είχε βγει το 1994 και μάλιστα ο Jamie είχε έρθει και στην Ελλάδα για την προώθηση. Ίσως να τον θυμάστε που είχε πάει μέχρι και στο πρωινό της Έλντας Πανοπούλου (μπλιεχ). Το καλό και τίμιο λαϊκό παιδί, με την κιθάρα στον ώμο μπλα μπλα.
Διαβάζω: "His film debut came in 1991 with the movie Shout, alongside John Travolta, Heather Graham, and Gwyneth Paltrow". Κοίτα να δεις..
Το cd το είχα πάρει από τα φτηνοcd του Χόντου (έτσι εξηγείται). Το Ποπ Κορν που του είχε κάνει αφιέρωμα, είχε εκθειάσει το "The Distance", αλλά το χιτ του δίσκου ήταν το "Hold On".

Hold On
The Distance

Whitney Houston - I'm Your Baby Tonight

Πλέον είναι μάλλον εις βάρος μου να το λέω, αλλά η παιδική μου ηλικία είχε σάουντρακ αυτό και το επόμενο cd της Γουΐτνης. Να φανταστείς, ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που άκουσα το ομώνυμο κομμάτι στην τηλεόραση. Ήμουν πόσο, 9; Μετά βίας. Βέβαια τότε τα cd τα έβλεπα με τηλεσκόπιο, οπότε το συγκεκριμένο το αγόρασα χρόνια μετά. Απίστευτη χαρά όταν κατάφερα να τα γράψω από το ραδιόφωνο, τι να λέμε. Απέραντη λύπη όταν από το πολύ παίξε-παίξε το κασετόφωνο μάσαγε τις κασέτες (τις κολλούσα με σελοτέηπ και δώστου πάλι).

I'm Your Baby Tonight

My Name Is Not Susan


OST - The Bodyguard

Ok, lol lol lol!
Με αυτό πλέον η Γουΐτνη είχε γίνει κάτι σαν μυθικό τέρας για τον 10χρονο yours truly. Τί "I Will Always Love You", τι "I Have Nothing", τί "Queen Of The Night", χαμός! Από τα πιο μοσχοπουλημένα soundtrack ever.
Τα υπόλοιπα κομμάτια του cd είναι καρακιτς (μα Kenny G;), και τη γλιτώνει η Γουΐτνη (φυσικά) και η Lisa Stanfield (εννοείται!).
Fast forward στο 2004, ένας γκόμενος ανακάλυπτε το "I will always love you", αφήνοντάς με να απορώ, ώσπου με αποτελείωσε όταν είδε το εξώφυλλο: "Α μαύρη είναι;"

Lisa Stansfield - Someday (I' m coming back) (Ακόμα μου αρέσει αυτό)
Whitney Houston - I'm Every Woman
The Soul System - It' s Gonna Be a Lovely Day
Whitney Houston - Queen of the Night

Bon Jovi - Crossroad (The Best Of)

Γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτό το cd το έχουν όλοι;
Το '94 - '95 πάντως το έβρισκες παντού μπροστά σου, κι έτσι εξηγείται που το έχω κι εγώ (μα Bon Jovi? Γκαντ! ) . Το "Always" φυσικά και το θυμάστε, εκτός αν γεννηθήκατε πέρισυ. Τότε το βίντεο δεν το πολυκαταλάβαινα (ήμουν 12 χρονών) ειδικά γιατί εκείνη η βλαμμένη παράτησε τον 2ο γκόμενο και γιατί ο μαλάκας έκαψε το ξένο σπίτι, αλλά το έβλεπα με περισσή χαρά, αφού οι γκόμενοι που παίζαν είχαν τα απίστευτα σώματα (για τα μάτια ενός 12χρονου) και φορούσαν τζην χωρίς εσώρουχα. Τα μακριά μαλλιά δε μ' ενοχλούσαν τότε.
Κατά τ'άλλα, το cd είναι εχμ... ξέρετε, τι να λέμε τώρα, εξάλλου όλοι είπαμε το έχουν.
Always Και το video.


Mariah Carey - Butterfly & Honey (cds)

Με τί χαρά το έδειχνα στους συμμαθητές, δε θέλω να το θυμάμαι! Κι ελπίζω να μην το θυμούνται ούτε εκείνοι. Το είχα αγοράσει σε μια εκδρομή στο λύκειο και στο λεωφορείο έδειχνε ο ένας στον άλλον τα ψώνια. Μάλιστα αυτό είναι το ένα από τα 2 εξώφυλλα με τα οποία κυκλοφορούσε, όπως και το single "Honey". Στο άλλο εξώφυλλο η Μαριάχ δε μ'αρεσε, αυτό είναι πολύ καλύτερο. Πάνω που είχε αρχίσει να τσουλεύει, όσο χρειαζόταν, αλλά μετά το γάμησε τελείως. Αυτό μαζί με το Daydream είναι ό, τι καλύτερο έχει βγάλει ποτέ, όσο ακόμα ήταν ποπ και έμοιαζε με άνθρωπο, όχι με χοντρή Donatella. Anyway.
Εδώ είναι και το "My All" φυσικά, όπως και τα "Honey", "The Roof". Επίσης διασκευάζει και Prince (συμπαθητικά) στο "Beautiful Ones".

The Roof







Gary Barlow - Open Road

Μετά τον Robbie, ο Gary από τους Take That είχε την πιο πετυχημένη καριέρα που κράτησε...ένα άλμπουμ. Oh well, life's a bitch.
Χμμ...το Open Road το είχα αγοράσει γιατί άρεσε ο Gary σε μια κοπέλα που νόμιζα ότι γούσταρα τότε και ήθελα να της πιάσω την κουβέντα (1ο βραβείο πιο γκέι-στρέητ πεσίματος). Τελικά δε μας έκατσε, αλλά άρχισα να εκτιμώ την αλλαγή του Gary σε γκομενάκι αξιώσεων -έστω στο booklet του cd (στους ΤΤ ήταν τελείως σκατόφλωρος). Είχε και μερικά καλά ποπ τραγούδια, να λέμε και του στραβού το δίκιο (του είχε γράψει και η Madonna στίχους -μάλλον με το ζόρι χμ), και τα παρακάτω 1-2 μου αρέσουν ακόμα και τώρα, το λέω κι ας με κράξουν.

Open Road Το video με κάπως διαφορετική μίξη (χτυπιέται κάπως χωρίς λόγο;).
Always


En Vogue - Funky Divas

Ιστορικός δίσκος όχι μαλακίες!!
Σχεδόν όλες οι επιτυχίες τους είναι από αυτό το άλμπουμ ("Whatta Man", "My Lovin", "Free Your Mind", "Givin Him Something He Can Feel"), που αν και βγήκε το '92, το πήρα χρόνια μετά. Το "My Lovin'" τρελό χιτ, που με πώρωνε κι ας ήμουν σκατό 10 χρονών. Τελείως γκέι, δεν το σχολιάζω περαιτέρω.

My Lovin' (You're Never Gonna Get It) και το video clip
Hip Hop Lover
Desire



Celine Dion - Falling Into You

Τη σιχαίνομαι. Αν η Shania είναι βλάχα, εδώ δεν έχω λόγια. Και βλάχα και κακόγουστη και χαζή (δεν ήθελε λέει, να πει το "My heart will go on" γιατί δεν της γέμιζε το μάτι -άι μαρή). Εκτός από τους συνηθισμένους λόγους, τη μισώ γιατί αυτό το cd μ'αρέσει (ορίστε, τό 'πα!). Όχι όλο, είπαμε, αλλά 2-3 από δω μέσα είναι όμορφα τραγούδια, άσχετα που τραγουδάει το τσόκαρο, really. Πολλοί γκέη τρελαίνονται για τη Σελίν, τόσο που καταντάει στερεότυπο (σόρυ guys), αλλά για μένα θα είναι πάντα ένα τσόκαρο που τσιρίζει.

Seduces Me
Falling Into You
Call the Man


Savage Garden - Savage Garden

Το 1997 άκουγα μετά μανίας 2 άλμπουμ, αυτό και το Velvet Rope της Janet (μη γελάτε! είναι καλό άλμπουμ!). Αναρωτιόμασταν στα διαλείμματα με τη Μ. αν πρόκειται για τραγουδιστή ή για τραγουδίστρια (θυμάστε το βίντεο του "I Want You" με τα κοτσίδια;) και ήμασταν επίσημα οι μόνοι φαν σε ακτίνα πολλών δεκάδων χιλιομέτρων. Μετά το γκέι ντούο έγινε σούπερ διάσημο, αλλά εγώ δεν ξανασχολήθηκα έπειτα, αφού ευτυχώς λίγο καιρό μετά τα βρόντηξα όλα κι άρχισα ν' ακούω Marilyn Manson (αλήθεια λέω).

To the Moon and Back
Tears of Pearls
Carry On Dancing


Kim Wilde - The Collection

Ok, αυτό το αγόρασα πρόπερσι!
Δεν έχω να πω τίποτα άλλο, είμαι αθώος!



You Came
If I Can't Have You





Καίτη Γαρμπή - Αρχίζω Πόλεμο

!!!
Ένα ελληνικό μόνο. Και τί ελληνικό!
Ε ναι, το έχω ακόμα αυτό το cd, πιο πολύ επειδή είμαι σίγουρος πως σε πολλά χρόνια θα έχει συλλεκτική αξία. Μη με κοροιδεύετε!
Αν θέλετε να ξέρετε, όταν πήγαινα γ' γυμνασίου, ουρές κάνανε για να το δανειστούν οι συμμαθητές, χαμός. Όχι όπως τώρα, που το περνάς σε mp3 και στο ipod και τέλος...! Σε κασέτες και αν!
Με επιτυχίες σαν το ομώνυμο, είχε γίνει πόσες φορές πλατινένιο τότε; Κανένας φαν αν υπάρχει, να μας ενημερώσει.
Ήταν η αρχή της εποχής της παντοκρατορίας του Φοίβου και η εποχή που ένας δίσκος ακουγόταν παντού κι έβγαζε πολλά σουξέ. Ok, και για τη Vissi ισχύει i guess. Τέλος πάντων. Όποτε ακούω το "Μια φορά κι έναν καιρό", επιστρέφω στο καλοκαίρι του 1996 και εκείνες τις ρημάδες τις εξετάσεις..

Θα μελαγχολήσω
Μια φορά κι έναν καιρό
Φταίμε

Hmmm... Τελικά σαν έφηβος ήμουν πολύ πιο gay.

Κρύφτα [παρτ α]

18.10.07 by Cookie Basher

Από το 1996 μέχρι το 1999 αγόρασα πάρα πολλά cd, σχεδόν ό,τι μου γυάλιζε το έπαιρνα.
Το ρεκόρ μου ήταν 31 cd (!) σε ένα απόγευμα (albums, single, συλλογές) σχεδόν αποκλειστικά εμπορικής άκακης μουσικής (ήμουν μικρός και αθώος).
Αρκετά από εκείνα, τα έχω ακόμα, τα περισσότερα σε κούτες στην αποθήκη και κάποια (τα λιγότερο lame) στο πίσω μέρος των ραφιών με τα cd και βγαίνουν μόνο σπάνια (μη γίνουμε και ρεζίλι). Αν και καλά κρυμμένα, αν τύχει και τα ξεθάψει κανείς τυχαία, με κοιτάει κάπως λοξά. Tool στο ίδιο σπίτι με Mariah είναι βλασφημία (για τους Tool και τη μουσική γενικά), αλλά μην το πεις πουθενά!
Ένοχη απόλαυση, ενθύμια ή αφορμή για bitchin, έβγαλα μερικά από αυτά, φύσηξα τη σκόνη και ξεκινάμε:



East 17 - Around the world/Hit Singles/The journey so far

Euro trash, anyone?
Τρίπτυχος τίτλος λες και πρόκειται για έπος.
Το αντίπαλο δέος των Take That, ήταν πιο κωλοπαιδάκια, έπαιρναν πιο πολλά ναρκωτικά και στο ξεκίνημα ("It's Alright") φορούσαν εκείνα τα ανεκδιήγητα rave-pop ρούχα και καπέλα, που πετάχθηκαν στα μέσα των 90s για τη logo-mania street fashion περίοδο. Για όσους δεν τους πρόλαβαν, ήταν πολύ δημοφιλείς στην Ευρώπη, είχαν πολλά πετυχημένα singles, αλλά το 1996 ψιλοδιαλύθηκαν κι έβγαλαν αυτή τη συλλογή. Χαρακτηριστικότατα τα Steam & Hold My Body Tight (όπως και το Thunder αν και τ' άφησα απ'έξω). Το '99 μαθαίνω ότι έβγαλαν cd, με τίτλο Resurrection, αλλά σύντομα τους ξαναψόφησε κι έβγαλαν κι ένα ακόμα best of μετά. Αυτά.

Hold My Body Tight (7 inch Radio Edit)
Steam (Vapoureyes Mix)
If You Ever (ft. Gabrielle)


Take That - Greatest Hits

Speaking of which.
Mid 90s euro pop σημαίνει Take That. Τα πρώτα τους single που περιέχονται εδώ είχαν πάει τελείως άπατα, αλλά με το Everything Changes και μετά, που υιοθέτησαν το γκέι λουκ, ήρθαν και τα hits. Όχι ότι δε βελτιώθηκε και η μουσική τους, αλλά τέλος πάντων τι να λέμε τώρα, δε θα το αναλύσουμε κιόλας. Αυτό που μένει 10 χρόνια μετά, είναι 5-6 αξιοπρεπή ποπ χιτάκια που θυμίζουν εκείνη την εποχή. Επανενώθηκαν πέρισυ (χωρίς τον Robbie βέβαια), αλλά μόνο η dee ασχολήθηκε.

Pray
Everything Changes
Relight My Fire

Belinda Carlisle - A Woman and a Man

Νομίζω ήμουν 7-8 χρονών όταν πρωτοάκουσα το "La Luna" και άρχισε να μου αρέσει η Belinda Carlisle. Ερχόντουσαν τα ξαδέρφια μου σπίτι για να παίξουμε αλλά εγώ τους έβαζα ν'ακούνε κασέτες με καινούρια τραγούδια που είχα γράψει από το ραδιόφωνο, με Belinda Carlisle, Whitney Houston, Kim Appleby & Mariah Carey (to name some). Gay thing, i know. Τότε δεν κατάλαβαινα γιατί, ενώ έρχονταν σπίτι μου, τελικά με αγνοούσαν κι έπαιζαν μεταξύ τους.
Τέλος πάντων, βγαίνω εκτός θέματος. Το cd αυτό ήταν η τελευταία της προσπάθεια να ζωντανέψει την καριέρα της, το 1996, που κάτι κουτσοέγινε τελικά. Εδώ υπάρχει και το πασίγνωστο "California" και κάποια τραγουδάκια γραμμένα από τον Pier Gessle των Roxette (καλά, μπαμ κάνουν ποια είναι).
Την είδα πως έγινε τώρα και τρόμαξα, αφού έχει κάνει απαίσιες πλαστικές και αποτυχημένα botox. Σε μια πρόσφατη εμφάνιση που έκανε ήταν χειρότερη κι από τη Britney στα Mtv awards -και να φανταστείς ούτε που χόρευε.

A Woman And A Man
Always Breaking My Heart


Eros Ramazzotti - Dove c'e Musica

Σιχαίνομαι σχεδόν όλη την ιταλική μουσική, ειναι τόσο cheesy. Όποτε ακούω σκέφτομαι Fiat Punto και San Remo αυτόματα, can't help it. Λίγο τα μαθήματα ιταλικών, λίγο το ότι είχε ομορφύνει τότε ο Eros, βρέθηκε το cd στα χέρια μου. Παραδόξως, έχει 2-3 τραγούδια μέσα, που μια χαρά είναι ακόμα και σήμερα. Μετά τον βαρέθηκα και δεν ξανασχολήθηκα -δεν είναι και για πολλά πολλά. Το Dove c'e musica δεν είναι τόσο καλό όσο το Tutte Storie, αλλά έχει πιο φρέσκο ήχο.

Lei Però


Close II You - Baby Don't Go
(Το εξώφυλλο είναι από το άλμπουμ, του single δεν υπάρχει)

Τελικά αυτές όλοι τις θυμούνται. Αυτά τα βραβεία Ποπ Κορν αθάνατα, πρέπει να τους κάνω αφιέρωμα μου φαίνεται. (Μμμ θυμήθηκα και τους Worlds Apart)
Anyway.
Αυτές οι Ολλανδέζες ευαίσθητες τσουλίτσες με τα leather, βγάλανε 2 επιτυχίες και μετά χάθηκαν (δεν το περίμενα).
Το single έχει χαζά euro-trash remixes, ΑΛΛΑ στο inlay έχει merchandising! Πρέπει να πάρω σκάνερ...

Baby Don't Go (Radio Mix)
Baby Don't Go (Old School Mix)



Shania Twain - You're Still The One

Το συγκεκριμένο cd-single ζει ακόμα, παρ' όλο που εδώ και χρόνια βολοδέρνει χωρίς τη θήκη του. Η βλαχάρα η Σανάια δεν το βάζει κάτω. Τότε μου άρεσε αυτό το τραγούδι (τα υπόλοιπα τραγούδια εδώ μέσα είναι βυζιά+ξανθή μπούκλα+μπότες+μπύρα+καουμπόικα πουκάμισα = βλαχιά) και σε πολλούς ακόμα φυσικά, αφού είχε κάνει τρελή επιτυχία. Το είχε γράψει μαζί με το βλάχο άντρα της, όπως και σχεδόν όλα (?) τα τραγούδια της. Το μυξοπαρθενίστικο εξώφυλλο είναι και αυτό βλάχικο και οι τίτλοι των τραγουδιών επίσης βλάχικοι. Γενικά, βλαχιά.

You're Still The One (Single Version)

(If You're Not In It For Love) I'm Outta Here (Mutt Lange Mix)


Συνεχίζεται... (παρτ βου & γου)

soulMAID

13.10.07 by Cookie Basher

Πολύ θέλω να δω αυτήν την campy, trashy gay κωμωδία που βγήκε πέρισυ στα αμερικάνικα γκέι φεστιβάλ. Ανεξάρτητη παραγωγή, προϊόν της φαντασίας 5 ατόμων (4 συγγραφείς-σκηνοθέτες κι ένας animator), θα ήταν τέλειο σαν double feature μαζί με την Επίθεση του γιγαντιαίου μουσακά.

Πρωταγωνιστής ο Moses, γκέι, που βγάζει λεφτά καθαρίζοντας σπίτια με τα εσώρουχα. Καθώς έχει μια επιληπτική κρίση, βλέπει ένα όραμα, στο οποίο του εμφανίζεται η bitchy θεά Glintentica, και του αναθέτει να ετοιμάσει τον εαυτό του και τους άλλους για τον ερχομό της. Τα μηνύματά της προς το Moses θα βρίσκονται στα βρώμικα σφουγγάρια (!) κι ο Moses ανακαλύπτει το πεπρωμένο του.

Το επίσημο site της εταιρίας παραγωγής SplitPillow την περιγράφει ως

Ridiculously romantic, hopelessly funy and unabashedly politically incorrect, soulMaid is a modern day fairy tale that will both touch and offend your soul

Trailer:


Η αποκάλυψη:


Όραμα:


Κι εδώ υπάρχει για κατέβασμα το καρτούν απόσπασμα της ταινίας.
Την έχω ψάξει στο ίντερνετ, αλλά τζίφος. Αν τη βρει κανείς, ας το σφυρίξει :)

Filed under , , having 5 comments Edit 

Beat Delights

12.10.07 by Cookie Basher


1. Roisin Murphy - Let Me Know (album version)
2. Fort Knox Five - Learning It The Hard Way (kraak & smaak remix)
3. The Knife - Neverland
4. Junior Boys - FM (ten snake remix)
5. Jenny Wilson - Let My Shoes Lead Me Forward (the knife remix)
6. Lacquer - Behind
7. Lovelab - Nothing
8. Lindstrom - Music (In My Mind)
9. Marsheaux - What A Lovely Surprise
10. Client - Drive
11. Replica - Sorry
12. Blue Foundation - As I Moved On (run jeremy band mix)
13. Varano (ft. Unni Wilhelmsen) - Dead End Street (trentemoller mix)
14. Luomo - Wanna Tell

Filed under , having 14 comments Edit 

I was not prepared

11.10.07 by Cookie Basher

Τώρα εγώ τι να πω. Τίποτα. Δικό σας!

Το pc με μισεί

by Cookie Basher

Από τα ελάχιστα πράγματα που χρόνια τώρα δεν αλλάζουν, είναι η απίστευτη γκαντεμιά που με καταδιώκει με τους υπολογιστές. Καταστάσεις που έχουν κάνει ειδικούς να σηκώνουν τα χέρια ψηλά, επιχειρήσεις διάσωσης με καλοπιάσματα, μετά με νεύρα, μετά με εξορκισμούς μπας και βρεθεί / λυθεί το εκάστοτε πρόβλημα.

Συγκεκριμένα, αυτό το ρημάδι το desktop που προσπαθώ να συνεφέρω, ζήτημα να έχει δουλέψει μερικούς μήνες χωρίς να μου βγάζει την πίστη, από τον 1ο μήνα κιόλας. Φρέσκο τότε κι έχοντας σκάσει 2 μηνιάτικα, οι καρδούλες πάνω από το κεφάλι μου για το νέο μου σούπερ ντούπερ pc, σπάσαν στα δυό και αντικαταστάθηκαν από κεραυνούς και κατάρες.

Το σατανικό μηχάνημα μάλιστα, κάθε φορά που το πήγαινα ολόκληρο ή κομμάτια του στο μαγαζί απ' όπου το αγόρασα, έκανε την πάπια Πεκίνου, με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική μου ηρεμία.
Παράδειγμα. Κουβαλάω το κουτί (αφού έχουν προηγηθεί κι άλλα πήγαινέλα με το tower παραμάσχαλα), τους το αφήνω απηυδησμένος, λέγοντάς τους να κάνουν ό,τι χρειαστεί για να δουλέψει απροβλημάτιστα. Εν ανάγκη pull a Frankenstein for that matter.
Μετά από καιρό πάω να το παραλάβω και μου λένε ότι το pc δεν είχε κανένα πρόβλημα και ότι δούλευε άψογα, αλλά του κάνανε format & firmware update για καλό και για κακό. Αφού τους ρώτησα λεπτομερώς και με δυσπιστία για κάθε ένα από τα προβλήματα και με διαβεβαίωσαν ότι δεν υπάρχουν, τον πήρα σπίτι. Για 2 μέρες δούλεψε, δε μπορώ να πω.
Μετά απλά παραιτήθηκα.

Το λάπτοπ από την άλλη, έχει τη δική του ιστορία, αλλά να μην μπω σε λεπτομέρειες...

Αυτό που μου προκαλεί κρίσεις κακίας, νεύρα κολιέ και επικλήσεις προς όποιο θεό μπορεί ν'ακούει, είναι όταν βλέπω φτηνά μηχανήματα - τενεκέδες, να τους γίνεται η χειρότερη δυνατή χρήση από άτομα που νομίζουν ότι το φορμάτ γίνεται σε κομμωτήριο και να δουλεύουν τέλεια!

Τώρα που παρήγγειλα καινούρια κομμάτια, απλά περιμένω να δω τί θα συμβεί. Δε μπορεί, όλο και κάτι θα στραβώσει! Βάζω με το μυαλό μου κάθε πιθανό σενάριο. Αν δεν πετύχει η εγχείρηση, σας περιμένω όλους για μπάρμπεκιου.

Filed under having 7 comments Edit 

Busy week

8.10.07 by Cookie Basher

Μετά το κάψιμο της τελευταίας εξεταστικής, όλη την εβδομάδα που πέρασε, έλιωσα τελείως μέσα στο σπίτι. Είμαι από τους ανθρώπους εκείνους που πάντα θα βρουν κάτι να κάνουν, αν αποφασίσουν να μείνουν μέσα.
Οπότε, εκτός από το απόλυτο χάσιμο με το Final Fantasy XII, που ξανάπιασα μετά από πολλούς μήνες, είχα ακόμα πάααρα πολύ ελεύθερο χρόνο κι έπεσα με τα μούτρα στην αγαπημένη μου ασχολία: σειρές και άνιμε, σε μεγάλες ποσότητες.
Τις προηγούμενες μέρες λοιπόν, είδα μεταξύ άλλων τα παρακάτω και πήραν τη σφραγίδα ποιότητας.

Bionic Woman s1, ep. 2




Δεν ξέρω πόσοι από σας θυμάστε εκείνη τη 70s σειρά με τη Βιονική Γυναίκα, πάντως για μένα είναι ένα από τα πράγματα που χαρακτήρισαν την παιδική μου ηλικία. Πρέπει να ήμουν 6-7 χρονών όταν το έδειχνε σε επανάληψη η tv και είχα καταενθουσιαστεί με τη σειρά!
Θες λίγο η έλλειψη ιδεών στα σενάρια, θες λίγο η επιτυχία των Heroes, 30 χρόνια μετά την πρωτότυπη σειρά, προβάλλεται το remake της. Βλέπεται με ενδιαφέρον μέχρι τώρα και η Michelle Ryan είναι εκτός από κουκλάρα και ιδανική για το ρόλο. Μου θυμίζει πολύ τη σειρά Nikita, αλλά αυτό μάλλον είναι στα υπέρ. Περίμενα να ακούσω πάντως εκείνον το χαρακτηριστικό ήχο, κάθε φορά που η Jaime κάνει κάτι.. βιονικό :P
Κάθε Τετάρτη στο NBC και κάθε Πέμπτη στα torrent sites.

Heroes s2, ep.2




Εδώ τα λόγια περιττεύουν, the Heroes are back! Το 2ο επεισόδιο μας έδωσε κυρίως τον Millo ιδρωμένο και τόπλες, οπότε εγώ καλύφθηκα.

The IT Crowd s2, ep. 6





Πείτε με ό, τι θέλετε, αλλά εγώ με αυτή τη σειρά πεθαίνω! Να κοπανιέμαι στους τοίχους κλπ. Αγγλική, το αμερικάνικο remake της ευτυχώς εγκαταλήφθηκε. Μετράει 5 επεισόδια στον 1ο κύκλο και αυτό είναι το 6o από τα προβλεπόμενα 8 του 2ου. Έχει πάρει διάφορα βραβεία, το θεματάκι της σειράς είναι του Neil Hannon των Divine Comedy και είναι δημιούργημα των τύπων που έκαναν το The Office. Φυσικά υπάρχει σε torrents. Η σειρά αξίζει ένα ποστ από μόνη της!

Basilisk, ep. 3-10



Ok, το ξέρω ότι ελάχιστοι συμμερίζονται την τρέλα μου με τα άνιμε, οπότε οι υπόλοιποι bare with me. Δεν είναι καινούρια σειρά, αλλά τώρα την (ξανα) έπιασα. Εκτός από άνιμε, είχε βγει και σε μάνγκα και τα δύο βασίζονται στο βιβλίο The Kouga Ninja Scrolls του Futaro Yamada, του 1958.
Η ιστορία έχει ως εξής (in a nutshell). Δύο ninja clans με αιώνια έχθρα μάχονται για να καθοριστεί ποιος θα είναι ο προστάτης του νέου shogun. 10 κορυφαίοι ninja από την κάθε πλευρά, με εξωφρενικές ικανότητες/technics, τα κάνουν όλα πουτάνα.
Εννοείται πως υπάρχει love story στυλ Ρωμαίος & Ιουλιέτα, Βροντάκηδες & Φουρτουνάκηδες κλπ.
Το πολύ καλό animation από τα GONZO Studios έχει μπόλικο gore, φουσκωτά βυζιά, πολλές υπερβολές, βία και νεύρο.