Τελικά τζάμπα κοιμάμαι φορώντας μόνο το σέξι βρακάκι μου, ελπίζοντας σε κάποια αναπάντεχη βραδινή έκπληξη. Αποδεικνύεται ότι ακόμα και το παντελόνι μου είναι πιο ποθητό από μένα, από το ότι αντί να με ξυπνήσει και να κάνουμε αχαλίνωτο σεξ, κάποιος πούστης προτίμησε να κλέψει το παντελόνι μου, ενώ κοιμόμουν. Το παντελόνι παραλλαγής, that is. Χάλια γούστο, χάλια!
Δηλαδή εγώ τώρα τί να σχολιάσω;
Μου έχει ξανασυμβεί να ξυπνάω βιαστικά και να ψάχνω να βρω τί σκατά απέγιναν τα ρούχα μου, αλλά εκεί 1ον τελικά τα έβρισκα, έστω και σκισμένα και 2ον -και σημαντικότερον- είχαν τουλάχιστον προηγηθεί στιγμές πάθους, ακόμα και αν δεν τις θυμόμουν το πρωί.
Πριν λίγο καιρό μου έκλεψαν μια πετσέτα πάνω από το μαξιλάρι (όποιος πήγε στρατό, ξέρει), κάτι που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχω έναν κρυφό βιτσιόζο θαυμαστή (ή ότι η ελληνική οικονομία περνάει όντως μεγάλη κρίση). Ελπίζω μόνο να είναι ο ΕΠΟΠ που έχω βάλει στο μάτι, και όχι το κοντό βρωμερό μαυροτσούκαλο που ακούει συνέχει Πάολα.
Το πιο εκνευριστικό τέλως πάντων από όλη την ιστορία είναι ότι μαζί με το παντελόνι, έκανε φτερά το καλώδιο του iPod και έχω ξεμείνει από μπαταρία, είναι Σάββατο και όλα τα μαγαζιά εδώ στη Γκάτζα έκλεισαν από τις 2 (μα που ζούμε;!).
Α! Και το ότι είμαι πλέον γνωστός στη Μοίρα ως "εκείνος που του έκλεψαν το παντελόνι", που ναι μεν μου δίνει street credibility και δημιουργεί εντυπώσεις, αλλά ταυτόχρονα γίνομαι και laughing joke.
Άσε που γυρνούσα σε όλη τη Μοίρα μόνο με το βρακί, ψάχνοντας, και μάλιστα με το πολικό ψύχος που έχει εδώ πάνω (που ναι, μου τσιτώνει τις ρώγες).
Δηλαδή εγώ τώρα τί να σχολιάσω;
Μου έχει ξανασυμβεί να ξυπνάω βιαστικά και να ψάχνω να βρω τί σκατά απέγιναν τα ρούχα μου, αλλά εκεί 1ον τελικά τα έβρισκα, έστω και σκισμένα και 2ον -και σημαντικότερον- είχαν τουλάχιστον προηγηθεί στιγμές πάθους, ακόμα και αν δεν τις θυμόμουν το πρωί.
Πριν λίγο καιρό μου έκλεψαν μια πετσέτα πάνω από το μαξιλάρι (όποιος πήγε στρατό, ξέρει), κάτι που με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχω έναν κρυφό βιτσιόζο θαυμαστή (ή ότι η ελληνική οικονομία περνάει όντως μεγάλη κρίση). Ελπίζω μόνο να είναι ο ΕΠΟΠ που έχω βάλει στο μάτι, και όχι το κοντό βρωμερό μαυροτσούκαλο που ακούει συνέχει Πάολα.
Το πιο εκνευριστικό τέλως πάντων από όλη την ιστορία είναι ότι μαζί με το παντελόνι, έκανε φτερά το καλώδιο του iPod και έχω ξεμείνει από μπαταρία, είναι Σάββατο και όλα τα μαγαζιά εδώ στη Γκάτζα έκλεισαν από τις 2 (μα που ζούμε;!).
Α! Και το ότι είμαι πλέον γνωστός στη Μοίρα ως "εκείνος που του έκλεψαν το παντελόνι", που ναι μεν μου δίνει street credibility και δημιουργεί εντυπώσεις, αλλά ταυτόχρονα γίνομαι και laughing joke.
