Στη διαδρομή σπίτι-σχολή, περνώντας από διάφορες ακατοίκητες περιοχές, πάντα μου έκανε εντύπωση το σκουπιδαριό στην άκρη του δρόμου. Κυρίως πλαστικά μπουκάλια, κουτάκια από αναψυκτικά, πλαστικά ποτήρια κλπ. Σε κάποια σημεία ειδικά, εικόνες μίνι χωματερής με έκαναν να αναρωτιέμαι για το ποιοι τα πετάνε έτσι, μαζικά, ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από αυτο το πράμα και πόσο βλαμμένοι είμαστε τελικά σ' αυτήν τη χώρα. Εν τέλει, ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που είναι τόσο -μα τόσο- στ'αρχίδια τους.Προχθές το πρωί, στο σχετικά άδειο λεωφορείο, κάθησα πίσω πίσω, στο παράθυρο και στην άλλη άκρη της σειράς των καθισμάτων καθόταν μια 20χρονη εκπρόσωπος της φυλής των μπουζουκογκόμενων που ευδοκιμεί σε αυτά τα βόρεια κλίματα. Έπινε τον πρωινό της καφέ λοιπόν, ξένοιαστη καθώς μάλλον κατέβαινε να ψωνίσει ξέκωλα ρουχαλάκια για να πάει στο Βοσκόπουλο το βράδυ.
Παρ' όλο που έξω έκανε το γνωστό κρύο, τη βλέπω έκπληκτος να προσπαθεί να ανοίξει το παράθυρο και μετά ακόμα πιο έκπληκτος κατάλαβα ότι ο σκοπός ήταν η εκσφενδόνιση του πλαστικού ποτηριού. Εκείνη τη στιγμή ο χρόνος έγινε bullet time, εγώ σε αργή κίνηση να σκέφτομαι πώς να της πω ευγενικά να μην το πετάξει, αλλά το μόνο που πήγαινε να μου βγει ήταν κάτι του τύπου μωρήμαλακισμένητίπαςνακάνειςσταδιάλα, και μέχρι να συντάξω μια πρόταση πέρα από μουγκρητό, το ποτηράκι ήδη έκανε παρέα στα ξερά χορτάρια, στο πλάι του δρόμου.
Νευρίασα. Πολύ. Κι έμεινα νευριασμένος για ώρες. Όχι απλά γιατί η γκόμενα το έκανε και μάλιστα τόσο ξένοιαστα, αλλά πολύ περισσότερο με τον εαυτό μου, γιατί δε μίλησα τελικά. Δεν έχει σημασία γιατί δεν το έκανα. Έπρεπε να την κάνω να νιώσει άσχημα, κι ας μ' έβριζε μετά. Κι ας με χαρακτήριζε γραφικό. Τουλάχιστον μου λύθηκε η απορία.
Παρ' όλο που έξω έκανε το γνωστό κρύο, τη βλέπω έκπληκτος να προσπαθεί να ανοίξει το παράθυρο και μετά ακόμα πιο έκπληκτος κατάλαβα ότι ο σκοπός ήταν η εκσφενδόνιση του πλαστικού ποτηριού. Εκείνη τη στιγμή ο χρόνος έγινε bullet time, εγώ σε αργή κίνηση να σκέφτομαι πώς να της πω ευγενικά να μην το πετάξει, αλλά το μόνο που πήγαινε να μου βγει ήταν κάτι του τύπου μωρήμαλακισμένητίπαςνακάνειςσταδιάλα, και μέχρι να συντάξω μια πρόταση πέρα από μουγκρητό, το ποτηράκι ήδη έκανε παρέα στα ξερά χορτάρια, στο πλάι του δρόμου.
Νευρίασα. Πολύ. Κι έμεινα νευριασμένος για ώρες. Όχι απλά γιατί η γκόμενα το έκανε και μάλιστα τόσο ξένοιαστα, αλλά πολύ περισσότερο με τον εαυτό μου, γιατί δε μίλησα τελικά. Δεν έχει σημασία γιατί δεν το έκανα. Έπρεπε να την κάνω να νιώσει άσχημα, κι ας μ' έβριζε μετά. Κι ας με χαρακτήριζε γραφικό. Τουλάχιστον μου λύθηκε η απορία.
12 comments:
agaphto mou mpiskotaki basher
sou exw dyo paradeigmata:
ena ths agglias pou de mporeis na katseis sto lewforeio apo ta skoupidia, giati oti trws aploa to afhneis sto ka8isma
kai ena ths aystrias pou fagame prostimo ,meta apo katadiw3h mpatswn giati ws ellhnares peta3ame ena mhlo fagwmeno apo to para8uri ston aytokinhtodromo
sthn ellada exoume ena problhmataki ,ews megalo me ta skoupidia, alla toulaxiston eimaste kalyteroi apo tous agglous
sorry gia sentoni, m epiase parlapipa
Μμμ ψιλοακραία και τα δύο, but i got your point.
Πάντως εμένα κάτι τέτοιες εικόνες, προσθέτουν κιλά στη ζυγαριά, που ήδη κλίνει στο να ρίξω μαύρη πέτρα και να φύγω έξω..ίσως και να είμαι υπερβολικός για κάποιους
(Ένας άλλος παραλληλισμός, δε θυμάμαι στους δρόμους από Βέλγιο προς Γαλλία ή προς Ολλανδία να βρήκα τέτοιο θέαμα)
exw stamathsei me to aytokinhto kai exw kanei parathrhsh se mia kopela h opoia petouse skoupidia ston kado anakyklwshs. dystyxws hmastan oi 2 mas kai den thn ekana kseftila kai se allous. fysika moy petakse thn ataka: esena ti se noiazei.
kseftilise tous
επρεπε να ημασταν μαζι και να την σκοτωναμε.κυριολεκτικα. συμφωνω με moodygirl για τα λεωφ. της αγγλιας
Kαλά πρέπει να πας καμια βόλτα με μένα, έχω κράξει απίστευτα πολύ κόσμο. Όποιον βλέπω και πετάει σκουπίδια κάτω τα πέρνω απίστευτα πολύ. Δεν είναι τπτ δύσκολο γμτ...ενα σωρό κάδοι υπάρχουν...
Το πιο κορυφαίο σκηνικό το χω ζήσει με τους γονείς μου.
Γυρνάμε απο χωριό και είναι μια BMW μπροστά μας, ανοίγει παράθυρο πετάει περιτύλιγμα, πετάει πλαστικό μπουκάλι νερό, πετάει καπάκι απο στιγμιαίο φραπέ. Προσπερνάει ο πατέρας μου παει δίπλα ανοιγουμε παράθυρα και αρχίζουμε να τους βρίζουμε.
Εχω μαζέψει άπειρα σκουπίδια στο δρόμο, και μπορεί το αμαξι μου να είναι γεμάτο σκουπίδια και το τασάκι φουλ στα αποτσίγαρα but im proud of it.....
Αλύπητα....δε θελουν οίκτο τα ζωα...
ΥΓ Φοβερη φωτογραφια εβαλες ρε συ μπισκοτάκι.....
gsus & xipaki σας αγαπώ! hehe
P.O.V, we'll hunt the bitch down
Μπράβο cookie κι ας μην την έβαλες στη θέση της! Χαίρομαι που είσαι άνθρωπος με ευαισθησίες!
γαμώτο κι εμένα όποτε μου συμβαίνει να γίνω μάρτυρας σε καφρίλα δεν καταφέρνω να βρίσω παρόλο που το θέλω τόσο.
ή το πολύ πολύ να βρίσω άμα είναι γριά κουτσή η κάφρα.
kafrila ftw alla, cookie mono ta logia sou 8a xaseis.
den niwthoun.
Εχω εχω κραξει.
Αλλα οχι σε ολες τις περιπτωσεις.
Μενω και γω στη μουγγαμαρα η βλαμμενη.
Αυτο με τους καδους ανακυκλωσης με τρελαινει ρε παιδι μου.
Τους σπανε κανονικοτατα και ριχνουνε και εκει.
Σιχαμενοι. Τσκ.
Πρόβατε, θα σε πάρω από το χέρι, θα γυρνάμε βόλτες κι όποιον εντοπίζουμε να βρωμίζει θα τον κάνουμε σύσκατο, μέσα; :P
Άντε, θα πάρουμε και την κοπελιά^
μαζί μας
Post a Comment