Void(0)

Αν και δεν ήθελα να φύγω, τελικά
"There's no place like home".
Σε αυτό βοήθησε και το ίδιο το ταξίδι, που ήταν το πιο κουραστικό έβερ.
Τόπος αναχώρησης: Βρυξέλλες.
Τόπος προορισμού: Θεσσαλονίκη.
Εύκολο, ε; Νομίζεις! Κάτσε να στα πω από την αρχή.

Από Βρυξέλλες, πήρα τρένο στις 13:15 για να πάω Κολωνία, στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Από κει, το τρένο για το αεροδρόμιο, αφού πετούσα με German Wings.
Έφτασα στο check in κατά τις 16:20, 2 ώρες και 20 λεπτά πριν την πτήση, πέρασα και τον έλεγχο, για να είμαι χαλαρός να πιώ έναν καφέ, να κάνω τα τελευταία ψώνια κλπ
Αφού με κοσκίνισαν, ξαμολύθηκα στα μαγαζιά...
Μισή ώρα πριν την αναχώρηση, οπλισμένος με θάρρος (γενικά τα αεροπλάνα δεν τα πολυαγαπάω -ειδικά αν ταξιδεύω μόνος, είναι βράδυ και κουνάει, νομίζω ότι ζω σε θρίλερ) πάω προς την πύλη. Βλέπω καθυστέρηση 20 λεπτών, λέω μέσα μου "μια χαρά, έχω παραπάνω ώρα να προετοιμαστώ ψυχολογικά για το αεροπλάνο"...
Μετά από καμμιά ώρα, μας λένε οκ, πετάτε κανονικά, οπότε περνάμε την πύλη και πάμε προς αεροπλάνο (με τα πόδια). Πάνω που πάμε ν' ανεβούμε, μας γυρνάνε πίσω...
Ήταν να πετάξουμε 18:40. Λόγω βροχής στη Θεσσαλονίκη, περιμέναμε... Με ανακοινώσεις ανά μισάωρο, που το μόνο σίγουρο που έλεγαν ήταν ότι θα ακολουθήσει επόμενη ανακοίνωση, φτάσαμε στα μεσάνυχτα!
Χωρίς φαγητό/τσιγάρα/καφέ κλπ κλπ
Μοιράστηκαν υποτυπώδη σάντουιτς/κουβέρτες, για λίγους..
Ένιγουέι, μας λένε κατά τις 00:30 ότι θα έπρεπε να πάμε να πάρουμε τις βαλίτσες μας και να ξαναπεράσουμε check in στις 3:30, για να πετάξουμε στις 5:30 το πρωί.

Ξενοδοχείο μπορούσαμε να πάμε, αλλά για 2 ώρες;!
Οπότε, παρέα με τους νέους μου φίλους, τριγυρνούσαμε με τα καρότσια στο άδειο αεροδρόμιο σαν άστεγοι, καπνίζοντας και τρώγοντας τις τεράστιες Toblerone...
Τελείως κινηματογραφικά όλα αυτά, βάλε και τη μαστούρα της αϋπνίας, νόμιζα ότι θα ξεπεταχθούν ζόμπι και θα γίνει μακελειό all of the sudden...
Πέρασαν οι (πρώτες) ώρες ευχάριστα δεδομένων των συνθηκών και ξανακάνουμε check in.
Ξαναπερνάμε έλεγχο, όπου με βάλανε να βγάλω από το σάκο μου τα flip flop γιατί τους φάνηκαν παράξενα στα x rays!
Πάμε στην πύλη. Περιμένουμε. Ανακοινώνεται ότι πρέπει να πάμε αλλού. Σηκωνόμαστε όλοι και ψάχνουμε που στο διάολο είναι αυτή η πύλη. Μας λένε ότι είναι από την άλλη μεριά, οπότε πρέπει να βγούμε από κει που μπήκαμε.
Με το που βγαίνουμε, μαθαίνουμε ότι τελικά ήταν κάτι άλλο, τέλος πάντων κακή συνεννόηση. Οπότε περνάμε ξανά έλεγχο, για 3η φορά, στις 5 τα ξημερώματα.
Με τα πολλά, επιβιβαζόμαστε.. Ποιο κούνημα και μαλακίες. Το αεροπλάνο να έπεφτε, όπως ήμουν δε θα μου έλεγε και τίποτα. Τελείως λαλα.
Φτάσαμε Θεσσαλονίκη 9:30 και σπίτι ήμουν στις 11...
Αυτά χθες. Ακόμα είμαι κουρασμένος, πιασμένος, you name it.