Void(0)

Τελικά το Διδυμότειχο δεν είναι τόσο χάλια όσο περίμενα, ίσα ίσα που μου αρέσει κιόλας ως τώρα :) 7μισυ μήνες θα είμαι εδώ, i might as well enjoy it...
Αλλά ας τα πάρω από την αρχή.
Το προηγούμενο ποστ έγινε πριν ενάμισυ μήνα, μέσα σε κλίμα μεγάλων αλλαγών, σε πολλά επίπεδα. Πτυχιακή, ορκωμοσία πτυχίου και παρουσίαση στον ΕΣ (αυτό σημαίνει Ελληνικός Στρατός :Ρ).

Ξεκίνησα από τη Θήβα, με σχετικά cool ψυχολογία, με μερικές στιγμές ψιλοφρίκης. Όπως είδα και στην πορεία, ο στρατός παλεύεται ανετότατα, στο κέντρο ειδικά υπήρχαν πολλές φάσεις που έμοιαζαν με κατασκήνωση. Έχω πολλά καλά πράγματα να θυμάμαι απο κει και φιλίες που αξίζουν.
Πριν λίγες μέρες καταφτάσαμε στο εξωτικό Διδυμότειχο, μετά από πολλά πολλά χιλιόμετρα και πολλές πολλές ώρες σε τρένα, λεωφορεία, steyer κλπ και στην -όπως μας ενημέρωσαν και οι παλιοί- στην χειρότερη μονάδα του πυροβολικού.
Όμως τα πράγματα ως τώρα φαίνονται πολύ καλά, εξάλλου είμαστε στην περίοδο προσαρμογής και δε μας έχουν τεντώσει ακόμα. Θα το απολαύσουμε όσο κρατάει :)
Αν ήταν να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα, αυτό θα ήταν ότι ο ΕΣ δεν είναι τόσο άσχημος όσο φαντάζεται κανείς και αυτό το λέω εγώ, που όταν βγήκαν οι μεταθέσεις ήμουν ο μαλάκας της υπόθεσης!
Anyhoo, μαζί με την επαφή με τον έξω κόσμο, έχω χάσει και την άνεση στο γράψιμο (αν την είχα ποτέ :Ρ) και δεν ξέρω αν θα είναι ξανά το ρηαμδομπλόγκ μου όπως ήταν παλιότερα. Σκεφτόμουν να το κλείσω, αλλά μετά είπα να σας ταλαιπωρήσω με βαρετά facts από τη θητεία μου. Sorry guys & gals χεχε