Μετέωρος, χαμένος.
Έτσι αισθάνομαι... Αφορμή και όχι αιτία στάθηκε μια πολύωρη συζήτηση με τον πρώην στο τηλέφωνο.
Λίγη ιστορία, for the sake of it.
Πριν ένα χρόνο και κάτι, έκανα την πρώτη μου σχέση. Είναι τέτοιος ο χαρακτήρας μου, που δύσκολα "ψάχνομαι" στα αισθηματικά. Γιατί δεν ξέρω, ακόμα προσπαθώ να το διαλευκάνω, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι συχνά-πυκνά έχω την τάση να βυθίζομαι στον εαυτό μου, να τα κάνω όλα δύσκολα, με αποτέλεσμα πολλές αρνητικές σκέψεις, αυτομαστίγωμα, μερικές φορές αυτολύπηση. Δεν είμαι πάντα έτσι, αλλά όταν γίνομαι, αυτό το πράγμα με ρουφάει μέσα του...
Έχοντας μέχρι πέρισυ λίγα πράγματα να θυμάμαι, σχετικά με την ερωτική μου ζωή, βρέθηκα μαζί με το Μ. Δύσκολη αρχή, από τις πρώτες μέρες μπήκε η σχέση μας στα πολύ βαθιά, λόγω τραγικών συμβάντων στη ζωή του, λόγω της ανάγκης μου να ζήσω "αυτό" το συναίσθημα.
Ταιριάζαμε πολύ σα χαρακτήρες. Η παρέα του έγινε παρέα μου. Είχαμε πολλά κοινά, περισσότερα απ' ό,τι συνήθως. Μετά τα όλα-τέλεια του πρώτου καιρού, άρχισα να πιέζομαι. Το πράγμα είχε σοβαρέψει σχεδόν αμέσως κι εγώ, στην πρώτη σχέση μου, είχα χάσει το μπούσουλα.. Στην πορεία, βρήκαμε τη φόρμουλα και ούτε λίγο, ούτε πολύ, κράτησε έναν χρόνο...
Το καλοκαίρι που μόλις τελείωσε, κι όσο ήμουν μακριά, αναγκάστηκα για διάφορους λόγους να ζητήσω να χωρίσουμε..
Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση, γιατί ακόμα και τώρα τον αγαπώ, έχω δεθεί μαζί του με όλους τους πιθανούς κι απίθανους τρόπους.. Επίσης σκεφτόμουν μήπως κάνω τη μαλακία της ζωής μου και ακόμα, που με αφήνει εμένα αυτός ο χωρισμός. Δεν είχα και προηγούμενη εμπειρία, αλλά νόμιζα ότι θα μου ήταν πια πιο εύκολο να κυνηγήσω νέες εμπειρίες. Ότι δε θα ξαναέμπαινα σε λούπα του εαυτού μου...
Πάντα του έλεγα ότι αν χωρίζαμε, δε θα μπορούσα να τον ξεγράψω -όχι εύκολα δηλαδή. Όπως κι έγινε.
Κρατάμε επαφή, λέμε τα νέα μας, λέμε για τη σχέση μας και το χωρισμό μας, πάντα σε κλίμα ιδανικό..Αυτό είναι και απόδειξη της ουσίας που υπήρχε στη σχέση μας.
Όταν χωρίσαμε, τρεις μόλις μέρες μετά, τον πήρα τηλέφωνο. Ήταν σε ραντεβού. Το σοκ ήταν τεράστιο, όχι ότι μου έπεφτε και λόγος, αλλά ήταν ξαφνικό reality check, για το οποίο δεν ήμουν έτοιμος..
Αφού το ξεπέρασα με συνοπτικές διαδικασίες, όταν επέστρεψα βρεθήκαμε, για να τα πούμε πρόσωπο με πρόσωπο, να του δώσω και τα δώρα που του είχα πάρει πριν χωρίσουμε. Μου είπε ότι τα 9 ραντεβού που βγήκε ήταν κινήσεις πανικού κλπ. Κλάψαμε, γελάσαμε, αγκαλιαστήκαμε. Όχι ο τυπικός χωρισμός με λίγα λόγια. Εγώ σχετικά κουλ, όχι όσο ο Μ. πάντως.
Ακολούθησαν διάφορα σκηνικά, αλλά το συμπέρασμα ήταν το ίδιο: δε γίνεται να μην κρατήσουμε επαφή..
Από τότε, έχω χαθεί στον κόσμο μου. Κλείστηκα στην ολόδική μου χώρα του Ποτέ-Ποτέ. Δεν έχω κάνει κάτι με κάποιον άλλον, έχω και άλλες σκοτούρες αυτόν τον καιρό. Το διάβασμα μου τρώει όλο το χρόνο και την ενέργεια. Δεν είχα προλάβει να σκεφτώ, να επεξεργαστώ σκέψεις και συναισθήματα: δεν ένιωθα.
Επιστροφή στο παρόν..Με το Μ. είχαμε να μιλήσουμε 2 βδομάδες περίπου. Αφού λέμε μπλα μπλα τα νέα μας, μου λέει ότι έχει κάτι με κάποιον, αλλά όχι τπτ σοβαρό, με μπόλικες λεπτομέρειες (ήθελα να μάθω κιόλας). Και μπράβο του δηλαδή. Συνεχίζει παρ' όλα αυτά να με έχει στο "θρόνο", που λέγαμε τότε και γελούσαμε. Μετά το θέμα πήγε σ'εμάς...
Και ξαφνικά αιθάνομαι όλο αυτό το κύμα συναισθημάτων να έρχεται και να με πλακώνει. Σκέψεις που είχα αποφύγει να κάνω, συναισθήματα που είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί μου. Συνειδητοποιώ ότι έχω χαθεί, περπατώ στην ομίχλη, ότι η κατάσταση στην οποία είμαι τώρα (εξαιτίας διάφορων παραμέτρων) είναι τελματώδης, ότι κάτι με ρουφάει στα βαθιά.
Ότι είμαι και θα είμαι για καιρό μόνος μου, αυτή τη φορά όμως εδώ, στο πατρικό μου, περιμένοντας να τελειώσει το κεφάλαιο σχολή, το κεφάλαιο στρατός και μετά να αρχίσει και πάλι η ζωή μου να κινείται. Δε με φοβίζει η μοναξιά, ο εαυτός μου με φοβίζει..
Δεν είναι εξαιτίας του Μ. Είναι ότι μετά από καιρό, λίγες σκέψεις και συναισθήματα που έτυχε και ξεπάγωσαν, τελικά ήρθαν παρέα με όλα τα άλλα που είχα παραχώσει όπως όπως. Ίσως είναι το ότι φοβάμαι να χαθώ ξανά στα βαθιά, είναι δύσκολο να σκαρφαλώσεις πάλι έξω. Πάντα ήμουν εγώ ο αυστηρότερος κριτής μου -από κείνους που βρίσκουν λάθη στα πιο εξεζητημένα μέρη. Ίσως και όλο αυτό το ποστ να είναι μια αυτοκριτική. Όσο και να το πολεμώ αυτό, κάποια στιγμή ξαναβγαίνει στην επιφάνεια..
Με λίγα λόγια, υπάρχει ο ένας εαυτός μου που θέλει να ζει ό,τι έχει η ζωή να δώσει. Υπάρχει ο άλλος που είναι και πολύ χέστης, ο άλλος που έχει μια αγάπη στο σκοτάδι κι ο άλλος που το έχει πια σιχαθεί. Υπάρχει ο μοναχικός, υπάρχει κι ένας που έχει ανάγκη τους άλλους. Ο "βαρύς" κι ο "ελαφρύς". Αυτός που έχει αυτοπεποίθηση κι ο άλλος που νομίζει πως είναι σκατά. Όλοι αυτοί πότε μαζί, πότε ένας - δυο πιο πάνω από τους άλλους, πότε μερικοί μόνοι τους. Πολλοί συνδυασμοί. Πολλές εναλλαγές. Όταν συμβαίνει αυτό, αισθάνομαι τον εαυτό μου κομμάτια.
Το ποστ αυτό δεν έχει κανέναν άλλο λόγο ύπαρξης από το να με βοηθήσει να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά, να αποκρυσταλώσω αυτά που αισθάνομαι. Ήδη κάτι έγινε. Γράφτηκε μεμιάς, οπότε ίσως φανώ ρηχός, ηλίθιος, ανούσιος και δεν ξέρω γω τι. Ας πει ο καθένας ότι θελει. Μπορεί να το διαβάσω αύριο, να σκεφτώ ότι γράφω παπαριές και να θέλω να το σβήσω. Είναι "ξένο" εδώ μέσα. Δε με νοιάζει...
13 comments:
αγάπιε γεια.
μην μασάς. να γράφεις τι νιώθεις, θα σε βοηθά. μπράβο για το πωστ είναι τέλειο, τέλειο.
μία συμβουλή και χίλια συγγνώμη που παίρνω το θάρρος αν και δεν εχω το δικαίωμα:
Με τους πρώην άφηνε να περάσει ένα μεγάλο διάστημα πριν ξανακάνεις επαφή... γίνεται πολύ πολύπλοκο το να έχεις επικοινωνία ενώ εχετε χωρίσει λίγε μέρες... τρατ μη το έχω ζήσει πολλάκις και ξέρω.
φιλιά μπεεεε
τραστ μη εννοώ
Και θέλω και δε θέλω
και μπορώ και δεν μπορώ
και τα διλλήματα σωρό!
Λιγάκι μπερδεμένο το πόστ, πρέπει πάνω απ'ολα να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι θές και αν είσαι σε θέση να το αποκτήσεις (πάλι) αλλα σκέψου και την σημαντική παράμετρο του κατα πόσο θα το χαρείς αφου το αποκτήσεις...
Με μπέρδεψες........
Καταρχάς ας πάρουμε τα πράγματα ένα ένα.
Πήρες την απόφαση να χωρίσεις οκ? Το να κρατάμε επαφή με τον πρώην δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, ωστόσο τα κατάφερες με ελάχιστες απώλειες. Διαβάζοντας το κείμενο σου με προσοχή αντιλαμβάνομαι ότι το πρόβλημα δεν έγκειται στην ανάγκη σου για επανασύνδεση, νομίζω μέσα σου γνωρίζεις πως κάτι τέτοιο δεν θα καλύψει τα συναισθηματικά κενά σου. Περισσότερο σε απασχολoυν η μετεξέλιξη σου, με ένα στρατιωτικό που βρίσκεται προ των πυλών, η επαγγγελματική σου αποκατάσταση, αλλά (ΚΥΡΙΩΣ) η ερωτική σου ζωή. Επιθυμείς να γνωρίσεις καινούριο κόσμο, να δοκιμαστείς αλλά αγχώνεσαι με το προσωρινά αβέβαιο μέλλον και κάπου κολλάς. Για μένα είναι απολύτως φυσιολογικό όλο αυτό που περνάς και να είσαι σίγουρος πως θα βγείς δυνατότερος και πιο ώριμος γνωρίζοντας καλύτερα τα θέλω και τις επιθυμίες σου.
Be cool
Και θέλω και δε θέλω
και μπορώ και δεν μπορώ
και τα διλλήματα σωρό!
-----------
Heh, ετσι ακριβως. Και το ξερω απο πρωτο χερι.
Γρηγορα ανεβηκε παλι πανω στο αλογο [τςςς αμερικανιεεεςςς] ο Μ.
Με εκπλησσει.
Εσυ δεν με εκπλησσεις απο την αλλη. Σε ξερω like the tip of my nipples.
Θα περασει με τον καιρο. Dont choo worry. Αλλα αυτα τα συναισθηματα για την σχεση, πρεπει να τα βγαλεις. Δεν ξερω πως, αλλα να το κανεις. Μετα ολα θα γινουν πολυ ευκολα αφου δεν θα [αυτο]πιεζεσαι πια [/τοσο;] στα υπολοιπα πραγματα που αφορουν στη ζωη σου.
Write about it, talk about it, fuck around about it, whatever, θα νιωσεις καλυτερα in time.
Agaphte CB kane oti kalytero pisteyeis oti tha voithisei esena alla synithws aytes oi katastaseis dystyxws den ksepernwntai an den stamathseis entelws na blepeis ton allon gia na sou dwthei i eykairia na apodesmeyteis kai esy kai aytos apo ta aisthimata sas oso ginetai gia arxh. Synithws kapoios menei epeidh aisthanetai kai kapoios menei logw typsewn eite kai epeidh agapa thn agaph poy toy deixneis. Megalh pagida. Egw otan prwtoksekinisa elega ''siga mhn den exw epafes me prwin..ginetai na min exeis elafi me kapoion pou exeis moirastei ti zwi kai to swma sou gia mia periodo?'' telika omws katalava oti se kapies kai sinithws stis ''dynates'' periptwseis einai o monos tropos gia na mporeseis na proxwriseis. To oti den exeis anagi na kaneis kati me kapoion allon einai safes deigma toy oti aftos den exei ''bgei'' apo mesa sou. Kai oso synexizete etsi den tha bgei. Kathe anthrwpos einai diaforetikos parolayta sti sygekrimenh periptwsh prostapse esena. Kai ayton.
Min to sviseis to post. Kollaei more than u think.
Σου άφησα και χθες σχόλιο και δεν εμφανίστηκε. Βασικά σου έλεγα ότι είναι λογικό να είσαι μπερδεμένος γιατί έχει περάσει λίγος καιρός από τότε που χωρίσατε.
Νομίζω ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αρχίσεις κι εσύ να βλέπεις νέα άτομα. Θα δεις ότι με τον καιρό θα τον ξεχάσεις σε σημείο που δεν θα σε νοιάζει αν αυτός βγαίνει με άλλους, και ταυτόχρονα θα δεις ότι θα μπορείτε να έχετε και μια τυπική επαφή.
Βρε συ κούκι...
(καταρχάς, να σου πω ότι στα περισσότερα που έγραψες βρήκα ταύτιση... κι ας μην...)
Θα συμφωνήσω με το αγάπιο πρόβατο...
Μήπως είναι καλύτερα να αφήνεις χρόνο;
Δεν ξέρω... απλά λέω... Εσύ ξέρεις καλύτερα.
Ένα είναι το σίγουρο...
1)Δεν γράφεις παπαριές... έγραψες ένα πολύ δυνατό και ωραίο κείμενο...
2) Ρίχνω μερίδιο ευθύνης και στο κωλοδιάβασμα... μπιλιβ μι... μπιν δέαρ, ντάν δατ και θα ξαναγκόου δέαρ σε λίγες μέρες... (αργκχ)!
3) Είσαι αξιολάτρευτος!
...
καλά 3 ήταν τα σίγουρα τελικά...
φιλάκιαααααααααα
cookiebasherouli μου, μη στεναχωριέσαι για τίποτε, θα βρεις μόνος σου την άκρη και τι σε κάνει ευτυχισμένο! Και μην αγχώνεσαι για τίποτε!
Υ.Γ. Όσο για τον πρόβατο, τώρα εξηγείται γιατί αφού χωρίσαμε, έκανε δύο χρόνια να μου μιλήσει.
Άλλαξε στο κείμενό σου τα "του" με "της", τα "ο" με "η" και τα "τον" με "την", αφαίρεσε τον "ένα χρόνο μαζί" και έχεις την ιστορία μιας σχέσης μου που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Είσαι τυχερός και ας μην το ξέρεις, γιατί τουλάχιστον εσύ έκανες τις χιλιάδες μικρές φωνούλες μέσα σου που σου λένε πως είσαι σκατά και πως δεν αξίζεις, να σιωπάσουν έστω και για όσο το κατάφερες.
Εγώ, από την άλλη, τελείωσα τη σχέση μου μαζί της επειδή δεν είχα τη δύναμη να την αρχίσω. Είπα αυτά που θα το κάνανε πιο εύκολο για να μην παλέψω για το πιο δύσκολο.
Gay, straight...στο τέλος της μέρας, η μοναξιά είναι μοναξιά, από οποιαδήποτε πλευρά του καθρέφτη και αν την κοιτάς. Γι'αυτό ξέρω γιατί πράγμα μιλάς. Όσο για τις φωνούλες, αν διαβάσεις το About Me μου θα καταλάβεις πως και για μένα έτσι είναι τα πράγματα.
Nice post. Το πιο γνώριμο ξένο post που έχω διαβάσει εδώ και καιρό σε οποιοδήποτε blog.
Δεν ξέρω... δεν έχω πολλά να σου πω για το θέμα. Το μόνο ότι χρειάζεσαι χρόνο με τον εαυτό σου να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τα ναι και τα όχι. Είναι μια αργή και δύσκολη διαδικασία αλλά μόνο έτσι θα ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει μέσα σου.
Καταλαβαίνω απόλυτα τους λόγους που έγραψες αυτό το ποστ. Για τους ίδιους λόγους γράφω κι εγώ τα δικά μου προσωπικά. Κάποιοι μου έχουν πει ότι είναι άσχημο αυτό αλλά πάντα νιώθω καλύτερα αφού τα έχω γράψει.. Φαντάζομαι κι εσύ...
Υπομονή και κουράγιο...
Χαλάρωσε και όλα θα πάνε καλά..
σήμερα μου είπε ότι ανησυχεί, σήμερα μου μιλούσε για εκείνη σαν να ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου, και σκέφθηκα για μένα ποτέ δεν ένιωσε έτσι.
ίσως απλά πρέπει να ξεκόβουμε και να μη κρατάμε καμία επαφή μαζί τους.
έγραψες "Με λίγα λόγια, υπάρχει ο ένας εαυτός μου που θέλει να ζει ό,τι έχει η ζωή να δώσει. Υπάρχει ο άλλος που είναι και πολύ χέστης, ο άλλος που έχει μια αγάπη στο σκοτάδι κι ο άλλος που το έχει πια σιχαθεί."
δεν είσαι ο μόνος που το πιστεύει αυτό.
Με λίγα λόγια, υπάρχει ο ένας εαυτός μου που θέλει να ζει ό,τι έχει η ζωή να δώσει. Υπάρχει ο άλλος που είναι και πολύ χέστης, ο άλλος που έχει μια αγάπη στο σκοτάδι κι ο άλλος που το έχει πια σιχαθεί. Υπάρχει ο μοναχικός, υπάρχει κι ένας που έχει ανάγκη τους άλλους. Ο "βαρύς" κι ο "ελαφρύς". Αυτός που έχει αυτοπεποίθηση κι ο άλλος που νομίζει πως είναι σκατά. Όλοι αυτοί πότε μαζί, πότε ένας - δυο πιο πάνω από τους άλλους, πότε μερικοί μόνοι τους. Πολλοί συνδυασμοί. Πολλές εναλλαγές. Όταν συμβαίνει αυτό, αισθάνομαι τον εαυτό μου κομμάτια.
ti na pw...
sa na diabazw gia emena
apotypwses oxi mono tis skepseis sou alla kai ta ais8hmat amou...
Post a Comment