Η στιγμή για την οποία με ετοίμαζαν όλοι από τότε που άρχισα να θυμάμαι τον κόσμο έφτασε. Για τη μητέρα μου το σχέδιο άρχισε πριν γεννηθώ ακόμα, φροντίζοντας να με γεννήσει λίγες μέρες μετά την αλλαγή του χρόνου, προκειμένου να κερδίσω μια χρονιά χωρίς στρατό. Τελικά κέρδισα άλλες εφτά χαχαχα
Δεν είμαι στενοχωρημένος που πάω στρατό. Ξενερωμένος; Σίγουρα. Μια δοκιμασία του κώλου; Αμέ! Ανήσυχος; Yeah...
Μέσα στο κλίμα των τελευταίων ημερών, ήταν μια σκέψη, όχι ακόμα γεγονός. Σήμερα όμως που πήγα και αγόρασα όλες αυτές τις φανταρικές μαλακίες, it suddenly became real and bit me in the ass. Δε θέλω ευχές κλπ. Προσπαθώ να το κρατάω αληθινό, απλό και όσο ασήμαντο μπορεί να είναι. Αν θέλει κάποιος να μου δώσει μια ευχή, η ιδανική θα ήταν να πάνε όλα καλά ;)
Δυστυχώς περίμενα περισσότερη συμμετοχή στις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μου [πτυχίο μετά από τόσα χρόνια, στρατός, δεν είναι λίγο] από κάποιους, που δεν ήρθε. Κρίμα. Ελπίζω τουλάχιστον να περνάνε καλά.
Τουλάχιστον κάποιο από το κενό αναπληρώθηκε από άλλους, εκεί που δεν το περίμενα.
Κάνω τη λίστα με τα πράγματα. Ακόμα δεν έχω ετοιμάσει τίποτα και υποσυνείδητα το καθυστερώ, λες και κάτι θα κερδίσω.
Αύριο το πρόγραμμα έχει ορκωμοσία στη σχολή, γρήγορη αλλαγή ρούχων στις τουαλέτες, το καθιερωμένο γεύμα με τους γονείς, κούρεμα στρατιωτικό, τρένο, ξενοδοχείο. Για τα υπόλοιπα θα ανησυχήσω μετά!
I guess I'll see you around *waves*
Αν απέχω από το blogging και την ανάγνωση των υπόλοιπων blog, έγινε για λόγους αναγκαιότητας... Όσο σκέφτομαι το τελευταίο δίμηνο [αλλά και όλο το τελευταίο εξάμηνο] απορώ πως άντεξα.
Δεν είμαι στενοχωρημένος που πάω στρατό. Ξενερωμένος; Σίγουρα. Μια δοκιμασία του κώλου; Αμέ! Ανήσυχος; Yeah...
Μέσα στο κλίμα των τελευταίων ημερών, ήταν μια σκέψη, όχι ακόμα γεγονός. Σήμερα όμως που πήγα και αγόρασα όλες αυτές τις φανταρικές μαλακίες, it suddenly became real and bit me in the ass. Δε θέλω ευχές κλπ. Προσπαθώ να το κρατάω αληθινό, απλό και όσο ασήμαντο μπορεί να είναι. Αν θέλει κάποιος να μου δώσει μια ευχή, η ιδανική θα ήταν να πάνε όλα καλά ;)
Δυστυχώς περίμενα περισσότερη συμμετοχή στις αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή μου [πτυχίο μετά από τόσα χρόνια, στρατός, δεν είναι λίγο] από κάποιους, που δεν ήρθε. Κρίμα. Ελπίζω τουλάχιστον να περνάνε καλά.
Τουλάχιστον κάποιο από το κενό αναπληρώθηκε από άλλους, εκεί που δεν το περίμενα.
Κάνω τη λίστα με τα πράγματα. Ακόμα δεν έχω ετοιμάσει τίποτα και υποσυνείδητα το καθυστερώ, λες και κάτι θα κερδίσω.
Αύριο το πρόγραμμα έχει ορκωμοσία στη σχολή, γρήγορη αλλαγή ρούχων στις τουαλέτες, το καθιερωμένο γεύμα με τους γονείς, κούρεμα στρατιωτικό, τρένο, ξενοδοχείο. Για τα υπόλοιπα θα ανησυχήσω μετά!
I guess I'll see you around *waves*
Αν απέχω από το blogging και την ανάγνωση των υπόλοιπων blog, έγινε για λόγους αναγκαιότητας... Όσο σκέφτομαι το τελευταίο δίμηνο [αλλά και όλο το τελευταίο εξάμηνο] απορώ πως άντεξα.
