Συνεχίστε να μιλάτε λέγοντας τίποτα..
Να περιφέρεστε και να υποκρίνεστε.
Να νομίζετε πως ζείτε και να προσπαθήσετε να πείσετε τους γύρω σας γι' αυτό..
Να μην υπάρχετε για μένα.
Εγώ βγαίνω στους άδειους δρόμους της μικρής μας γυάλινης σφαίρας, με τον γκρι+γαλάζιο ουρανό να απλώνεται παντού, τον κρύο αέρα να μου ανακατεύει τα μαλλιά, να με τυλίγει και να με στέλνει αλλού και με το Hyperballad στ' ακουστικά και στην καρδιά μου. Είστε στην απ' έξω.
ti epathes?
ReplyDeleteΑυτό που παθαίνω συχνά εδώ πέρα..δεν είναι τπτ
ReplyDeleteΠοπο ωρες ωρες είναι σαν να γράφεις για μένα......ανατρίχιασα
ReplyDeleteΕτσι, πες τα.
ReplyDelete[το Hyperballad ειναι και γαμω τα soundtracks για τετοιες φασεις indeed]
den kserw me ti aformi to grapses..
ReplyDeletealla auto to postaki sou m aggikse..
:)
ypokeimenikos.blogspot.com
Now that's a nice and short STRONG message. Hyperballad gamato. Skhniko me aera kai ourano check. ;)
ReplyDeleteσε πιανω, αλλα δεν εχω να σχολιασω.
ReplyDeleteπαρολα αυτα, θυμομουν σημερα το γνωστο...'δεν ηταν καρχαριας, ηταν το προσωπικο μου υποβρυχιο'. ασχετο?
Hey ya all
ReplyDeletethanks για τα σχόλια :)
P.O.V, That was no shark. That was my personal submarine. But enough of this polite conversation. What is the purpose of your visit?
ούτε εγώ σε έπιασα... αλλα λέω να κατεβάσω το soundtrack :)
ReplyDelete