Η σημασία του να σκέφτεσαι όσο πρέπει και μόνο τόσο.

Αυτές τις παράξενες, μικρές ώρες, που δε διαφέρουν και τόσο από τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας ή των άλλων ημερών, αυτές τις ώρες λοιπόν είναι που κάνω μικρές συμφωνίες με τον εαυτό μου. Ο εσωτερικός διάλογος αποκτά συγκεκριμένο θέμα, συμβουλευτικό χαρακτήρα, πλάσιμο καταστροφολογικών σεναρίων και μπόλικη αυτοκριτική. Η μουσική που ακούγεται άλλες φορές είναι η έκφραση όλων αυτών και άλλες, απλά ένα μουσικό χαλί που περνάει αδιάφορα στο φόντο.
Είναι οι ώρες που τα πιο ασήμαντα κομμάτια της καθημερινότητας αποκτούν στιβαρή υπόσταση και οι αποφάσεις που "πρέπει" να παρθούν (και το πιο δύσκολο, να υλοποιηθούν) έχουν τη μέγιστη δυνατή σημασία, αποφάσεις που αύριο το μεσημέρι που τελικά θα ξυπνήσω θα έχουν ξεχαστεί, ή ιδανικά, εξομαλυνθεί.
Η ζωή μου είναι γεμάτη με τέτοιες στιγμές, τόσο που το déjà vu είναι αναπόφευκτο. Είναι μια ζωή γεμάτη με αποφάσεις που πάρθηκαν τέτοιες ώρες, κάποιες εφαρμόστηκαν και κάποιες -οι περισσότερες- ανακαλέσθηκαν. Αποφάσεις που ταλανίζουν το μυαλό μου, ίσα για να ταξινομηθούν και να επιστρέψουν μετά από λίγο καιρό πάλι ως αντικείμενο αυτοκριτικής.